Elegans Cadısı Hakkında
Hayatın keyfini çıkartmaya çalışan, kitap okumadan duramayan, seyahat bağımlısı, ağaç & orman delisi, kedi manyağı, yobaz düşmanı ve ölümüne Atatürkçü bir web tasarımcısı blogger diyerek başladım kendimi anlatmaya
Seyahat etme tutkum tüm hayatımı şekillendirdi diyebilirim. Aslında karakterim güncel blogger kriterlerine pek de uygun değil. Ben okula, arkadaşlarım alamaz diye muz götüremeyen bir nesildenim. Ne yalan söyleyeyim, hala özellikle Gurme Cadı yazılarımı yazarken içim bir garip olur. Dünyada insanların ekonomik durumları arasında uçurumlar gün geçtikçe büyüyor. Hal böyleyken, bak 'ben ne muhteşem hayat yaşıyorum' kıvamında yazılar bana biraz ters.
Öte yandan, yazmak, bildiklerimi paylaşmayı da çok seviyorum. Sıkı bir biyografi okuyucusu olarak gerçek yaşanmışlıkların ve tanıklıkların çok değerli olduğunu biliyorum. Ne demişler, söz uçar yazı kalır!
Neden Elegan?
Neden Cadı?
Ne İş Yaparım?
Mesleğim turizmcilik. Üniversiteyi İsviçre’de okudum. Uzun yıllar turizmle uğraştım ama gel zaman git zaman dijital dünya beni kendine mıknatıs gibi çekmeye başladı. Önce sosyal medya yönetimi, ardına dijital pazarlama derken sahneye web tasarımı girdi. Giriş o giriş. Bu siteyi de kendim yaptım. Halen de Pavos Dijital’in kurucu ortağı olarak aktif iş hayatıma devam ediyorum.
Elegans Cadısı, benim ilk göz ağrım. Bu blog artık yeni yüzüyle hayatına kaldığı yerden devam edecek. Tabii sizlerin desteğiyle.
Neden Elegan?
Beni en sinir eden şey vasatlık. Baştan savma yapılan işler, pasaklı bir insan, sıradan sohbetler, özensiz bir sofra, cehaletin verdiği özgüven…. Benim gözümde hepsi bir. Acınacak şekilde vasat ! Hayatımda hep yapabileceğimin en iyisini yapmaya çalıştım. Hala da gayret ediyorum.
Elimden geldiğince kitap okuyorum, bakış açımı genişletmeye çalışıyorum. Günceli takip ediyorum. Sanatı seviyorum, sanatçıya saygı duyuyorum. Hayvanları çok seviyorum. 5 tane kedim var. Mahallenin kedilerini besliyor, yuva buluyorum.
Ağacı seviyorum. Ormanı, denizi, yeşili seviyorum.
Bir yardım kuruluşunda gönüllü çalışıyorum. Özellikle maddi imkansızlıklar içindeki çocuklarımıza yardım ediyorum. Türkiye’de o kadar pırıl pırıl zekalar var ki, eğitimdeki fırsat eşitsizliği beni can evimden vuruyor.
Elegan kelimesi, gezdiğim yerler, gastronomik seçimlerim ve okuduğum kitaplar nedeniyle, arkadaşlarımın bana yakıştırdığı sıfat. Sağolsunlar, var olsunlar. Ben de bu sıfata layık olmaya çalışıyorum.
Neden Cadı?
Doğru söyleyeni dokuz köyden kovarlar derler. Benim de cevabım, çok eğilenin eteği çok kalkar (deyim tam anlamıyla böyle değil biraz yumuşattım!) Haksızlığa gelemem, hak yemem ama hakkımı da yedirmem. El etek öpmediğim, hakkımı savunduğum için de herkes sevmez beni. Olsun, varsın sevmesinler. Elli yalakam olacağına beş dostum olsun, bana yeter.
Hiç unutmuyorum, yıllar önce bir iş yapıyorum. Yüklü bir miktarda da ödeme yapmam lazım ki, karşı taraf üretime başlasın. Adama diyorum ki, hesap numaranızı verin, ödemeyi çıkartayım. Onun cevabını asla unutmayacağım ‘sizinle 2 yıldır çalışıyorum, sözünüzün senet olduğunu biliyorum. Acelesi yok, ne zaman isterseniz o zaman gönderirsiniz’ Hayatımda aldığım en güzel iltifatlardan bir tanesidir benim için.
Türkçe’yi yazamayanlara gıcık oluyorum. Yazılarımı en az 10 defa kontrol ediyorum arada hatalarım mutlak vardır. Affedin lütfen. Profesyonel körlük diyorum buna. (Burada bir not düşeceğim : teknik gereklilikler yüzünden, aslında tam da istediğim gibi yazamıyorum yazılarımı. Ulu Google ‘kısalt şu cümlelerini’ diye sıkıştırıyor :(( Ancak, okul bitirmiş, meslek sahibi insanların hala -de -da ayrı mı yazılır yoksa birleşik mi yazılır bilmemesini de kusura bakmayın ama tolere edemiyorum.
Yobazları, din tüccarlarını sevmiyorum. Atatürk düşmanlarını hakir görüyor (hainlere en çok hakir görülmek yakışır) ve nefret ediyorum.
Uzun lafın kısası, ailem, dostlarım, 5 kedi, 3500 kitap, 4 bilgisayarla bana ayrılmış olan hayatı elimden geldiğince hakkını vererek yaşamaya çalışıyorum.
